شناسه خبر : 97989
پرینتخانه » اسلایدر, سیاسی, مطالب روزنامه
تاریخ انتشار : ۰۷ اسفند ۱۴۰۲ – ۲۲:۴۰ |
یازدهم اسفند ماه با همزمانی دو انتخابات مهم مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی، روزی سرنوشت ساز برای حداقل یک دهه آینده انقلاب اسلامی است. مجلس خبرگان با توجه به فضای عالمانه و شأن خاص خود، معمولا از قواعد دیگری پیروی می کند و فضای متفاوتی دارد، اما انتخابات مجلس شورای اسلامی فضایی متکثر دارد و این دوره، به صورت خاص با بیش از ۱۵ هزار نامزد در سراسر کشور و بیش از سه هزار نامزد برای پایتخت، تنوعی از افراد و گروه ها را به کارزار رقابت کشانده است.
انتخابات مجلس معمولا در حوزه های انتخابیه کوچک با یک یا دو نماینده ناظر به شناخت شخصی افراد از نامزدها و تابع گروه بندی های محلی است اما نمی توان انکار کرد که در حوزه های بزرگ و به ویژه حوزه انتخابیه تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس با ۳۰ کرسی نمایندگی، تابع فضای کلان سیاسی است.
مقام معظم رهبری در دیدار مردمی ۲۹ بهمن ماه با گروهی از مردم آذربایجان شرقی بر انتخاب نامزدهای اصلح از سوی مردم تاکید کردند و با اشاره به این که هرکس از فیلتر شورای نگهبان عبور می کند صالح است، انتخاب صالح ترین را وظیفه هر فرد شرکت کننده در انتخابات دانستند. بنا بر فرمایش و مشی ایشان، هر فرد باید تا آنجا که می تواند اقدام به شناخت نامزدهای اصلح کند و هرجا شدنی نیست به معرف های متقی و مورد اعتماد تکیه کند.
به نظر می رسد شاخص های اصلی نمایندگی مجلس شورای اسلامی در نگاه رهبر معظم انقلاب اسلامی عبارتند از:
محور اعتقاد و التزام عملی
الف – پایبندی به احکام اسلام
• اعتقاد به اسلام و اجرای احکام آن (صحیفه امام، ج۱۴، ص ۴۱۱)
• عدم گرایش به دشمنان (بیانات در خطبه های نماز عید فطر، ۱۴/فروردین/۱۳۸۲)
• عدم تمایل به دنیا و مادیات (منافع شخصی، شهرت و …) (بیانات در خطبه های نماز عید فطر، ۱۴/فروردین/۱۳۸۲)
ب – عدم انحراف عقیدتی و اخلاقی
• عدم اعتماد به افراد منحرف (عقیدتی، اعمالی و اخلاقی) (صحیفه امام، ج۱۴، ص ۴۱۱)
پ – تقوا و تدین
• رکن اصلی برای یک نماینده تدین است (مصاحبه در پایان بازدید از پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، ۱۳/تیر/۱۳۸۳)
• بی دینی و بی تقوایی هرجا باشد، انسان را آسیب پذیر می کند. اگر در جای حسّاس باشد، آسیب پذیری آن بسیار گران تمام خواهد شد. (بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران، (۲۴/بهمن/۱۳۸۲)
• کسی که می آید به مجلس، باید باتقوا باشد. اوّلین شرط تقواست. (۱۸/دی/۱۳۸۲)
ت – پایبندی به نظام و قانون اساسی
• معلوم است کسانی که این قانون اساسی و این ملت و کارها و شعارها و راه و اهدافش را قبول ندارند، نباید به مجلس بیایند. (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم قم در آستانه سالروز قیام ۱۹ دی ۱۸/دی/۱۳۸۲)
ث – صداقت
• باید اشخاص امین و صادق در مجلس شورا بروند که مقدرات شما را بر طبق خواسته های خدای متعال پیاده کنند. (صحیفه امام، ج۶، ص ۴۸۸)
ج – امانت
• اشخاصی که امین هستند، اشخاصی که معروف است پیششان به امانت، به دیانت، به خدمت به مردم، آنها را تعیین کنند. (صحیفه امام ج ۱۰، ص ۵۲۵)
چ – انقلابی و در خط امام (ره) بودن
• اگر نگوییم شجاع ترین و مؤمن ترین و انقلابی ترین؛ لااقل در سطح این تودهی عظیم مردم که اینگونه از خود درخشش نشان میدهند، باشد….. وکیل آینده مجلس، باید دنبال راه امام و در خطّ او باشد. (بیانات در خطبه های
نماز عید فطر ۱/اسفند/۱۳۷۴)
محور اقتصادی
الف – اهتمام به امور مستضعفین و دلسوز مردم و طبقات محروم
• مردم به نمایندگانی رأی دهند که در خدمت به آنان احساس مسئولیت کنند، و طعم تلخ فقر را چشیده باشند، و در قول و عمل مدافع اسلام پابرهنگان زمین، اسلام مستضعفین، اسلام رنجدیدگان تاریخ، اسلام عارفان مبارزه جو، اسلام پاک طینتان عارف، و در یک کلمه، مدافع اسلام ناب محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) باشند. (صحیفه امام، ج۴۱، ص ۱۱)
• اگر کسی وامدار دستگاه ها و اشخاص و وامدار پول و قدرت شد، دیگر
نمی تواند برای مردم دلسوزی کند. دلسوزی یک شرط بزرگ است. (بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران، ۲۴/بهمن/۱۳۸۲)
• نماینده مردم باید نماینده توده مردم باشد؛ بخصوص آنهایی که دستشان به جایی نمی رسد و محرومیت بیشتری دارند. (بیانات در دیدار نمایندگان هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی، ۲۷/خرداد/۱۳۸۳)
ب – روحیه مبارزه با راحت طلبی
• افرادی را که طرفدار اسلام سرمایه داری، اسلام مستکبرین، اسلام مرفهین بی درد، اسلام منافقین، اسلام راحت طلبان، اسلام فرصت طلبان، و در یک کلمه، اسلام آمریکایی هستند طرد نموده و به مردم معرفی نمایند. (صحیفه امام، ج۴۱، ص ۱۱)
پ – مبارزه با مفاسد اقتصادی
• باید ضدّ فساد باشد و با فساد مالی و اقتصادی به شدّت و به جد، از بُن دندان و نه به لفظ، مخالف باشد، تا با فساد مبارزه کند. (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم قم،۱۳/بهمن/۱۳۸۴)
ت – عدم وابستگی به کانون های قدرت و ثروت
• نامزدهای انتخابات مراقب باشند خود را وامدار ثروتمندان و قدرتمندان و امثال این ها نکنند. اگر کسی وامدار دستگاه ها و اشخاص و وامدار پول و قدرت شد، دیگر نمی تواند برای مردم دلسوزی کند. پس دلسوزی هم یک شرط بزرگ است. (بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران، ۲۴/بهمن/۱۳۸۲)
• اگر چنانچه نامزدها به مراکز ثروت و قدرت متصل شوند، کار خراب
می شود؛ همچنان که امروز در به اصطلاح دموکراسی های دنیا، در آمریکا و غیر آمریکا این رسم هست.
ث – ساده زیستی و پرهیز از اشرافیگری
• ساده زیستی و پرهیز از اسراف و پرهیز از هزینه کردن بیت المال در امور شخصی و غیر ضروری، شرط لازم برای حفظ پیوند حقیقی با مردم است. ترویج فرهنگ اشرافیگری و تجمّل و سفرهای پرهزینه و بیهوده ی خارجی از کیسه مردم، دور از شأن نمایندگی و عامل گسیخته شدن پیوند نماینده با مردم است. (پیام به مناسبت افتتاح مجلس هفتم، ۶/خرداد/۱۳۸۳)
• نماینده ملت از جنس ملت است. خوی اشرافی و گرایش به اسراف و طعمه انگاشتن این مسئولیت، بلای بزرگی است (پیام به مناسبت افتتاح مجلس هشتم، ۷/خرداد/۱۳۸۷)
• مسئولان مراقب باشند که از عوارض بیماری رفاه زدگی و عشرت طلبی؛ بیماری زد و بند نامشروع و فساد مالی و اداری؛ بیماری تکبر و دوری از مردم و بی اهمیتی به نیاز و خواست و اراده و حضور آنان؛ بیماری دسته بندی های ناسالم و ترجیح مقاصد باندی بر مصالح عمومی و امثال این ها، که ابتلای به آن، مانند موریانه پایه های
هر نظامی را سست و پوک می کند؛ خود را دور نگه دارند. (پیام به مناسبت دومین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره)، ۱۳/خرداد/۱۳۷۰)
ج – اهل خدمت به مردم
• نامزد انتخابات باید با قصد خدمت وارد شود. اگر با قصد قدرت طلبی و جمع کردن پول و مسائل گوناگون و انگیزه های ناسالم دیگر وارد شود، به کشور خدمت نمی کند. . (بیانات در دیدار مردم قم به مناسبت سالروز ۱۹ دی ۱۹/دی/۱۳۹۰)
محور سیاسی
الف – عدم وابستگی و تمایل به شرق و غرب
• همه با هم اشخاص متعهد مسْلم، کسانی که نه گرایش چپ دارند، نه گرایش راست دارند، انتخاب کنید (صحیفه امام، ج۱۲، ص ۱۸۵)
ب – پایبندی به وحدت و انسجام ملی
• نمایندگان محترم باید این یکپارچگی را قدر شناخته، همه کوشش و مجاهدت خود را صرف تحکیم و تعمیق آن کنند. همه گفته ها و مصوبه ها
و نطق ها در مجلس باید در جهت همدلی بیشتر میان ملت باشد. هر حرکت و گفتار و نطقی در مجلس که به دودستگی و اختلاف یا تشویش اذهان مردم بینجامد، کاری برخالف طبیعت و جهت مجلس شورای اسلامی است. (پیام به مناسبت افتتاح دوره پنجم مجلس شورای اسلامی، ۱۱/خرداد/۱۳۷۵)
• هر گفتار و کرداری در مجلس که به فرسایش نظام و بر افروختن چالش های جناحی بینجامد؛ همبستگی ملی را سست و دشمن را به نفوذ در صفوف ملت و مسئولان امیدوار کند؛ مردم را از کارگشایی نمایندگان خود نومید و در راستگویی آنان به تردید افکند؛ بی گمان در سمتی مخالف با وظیفه نمایندگی است. (پیام به مناسبت آغاز به کار هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی، ۶/خرداد/۱۳۸۳)
پ – شجاعت
• نماینده مردم باید شجاع باشد و نترسد؛ شجاعت در مقابل دشمن، شجاعت در مقابل باطل، شجاعت در پذیرش حرف حق. (بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران، ۲۴/بهمن/۱۳۸۲)
• مجلس باید مجلسی باشد که بتواند در مقابل زورگویی ها و زیاده خواهی ها
و مرعوب کردن ها و تطمیع کردن های قدرتمندان جهانی بایستد و مصالح کشور و ملت را محاسبه کند و دنبال آن برود. (بیانات در دیدار کارگزاران حج ۲۶/بهمن/۱۳۷۸)
ت – بصیرت و بینش سیاسی
• نماینده مردم باید دارای فهم و درک سیاسی باشد و مسائل کشور را بفهمد؛ هم مسائل خارجی و توطئه های دشمنان را و هم مسائل داخلی و نیازهای مردم و اولویت های کشور را. (بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران، ۷/فروردین/۱۳۷۱)
ث – حفظ عزت ملی
• نماینده مجلس، چون نماینده این ملت عزیز است، باید عزّت این ملت را حفظ کند.(بیانات در دیدار نمایندگان دوره پنجم مجلس شورای اسلامی، ۸/خرداد/۱۳۷۴)
محور عملکرد و تخصص
الف – کارآمدی
• مجرد اینکه این آدم یک آدم خوبی است خیلی، اول وقت نمازش را
می خواند و نماز شب می خواند، این برای مجلس کفایت نمی کند. مجلس اشخاص سیاسی لازم دارد، اشخاص اقتصاددان لازم دارد، اشخاص سیاستمدار لازم دارد، اشخاص مطلع بر اوضاع جهان لازم دارد. (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۲۸۴)
ب – دلسوزی
• نماینده ای که انتخاب می شود، باید دلسوز مردم باشد، صادق باشد، صمیمی باشد و بخواهد برای مردم کار کند.
پ – تجربه داشتن
• آدمی باشد که حتّی المقدور باتجربه باشد. در این کارهای بزرگ، تجربه خیلی مهم است. (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم، ۱۳/بهمن/۱۳۷۸)
ت – برنامه داشتن، خوشنامی و جوانگرایی
• نماینده باید خدوم، امتحان داده، با کفایت، برنامه دار، خوشنام و جوانگرا باشد و به جوانان اعتقاد داشته باشد. (بیانات در اجتماع بزرگ مردم قزوین، ۲۵/آذر/۱۳۸۲)
ث – اهتمام در قانونگذاری و نظارت
• چیزی که رکن اداره کشور است، عبارت است از وضع قوانین. اینکه نمایندگان، از همه گوشه و کنار کشور انتخاب می شوند، به آن خاطر است که مصالح همه کشور در «قانون» متجلی شود (بیانات در دیدار نمایندگان دوره چهارم مجلس شورای اسلامی، ۲۰/خرداد/۱۳۷۱)
ج- ساده لوح نبودن
• برخی از نمایندگان ساده لوح هستند که راه حل های خیالیِ اقتصادی یا سیاسی یا امنیتی ای که با آب و تاب تمام و با رنگ و لعاب گوناگون عرضه می شود، آنها را از خود بی خود می کند. نمایندگان می بایست به دنبال
راه حلّ صحیح، راه حلّ مستقل، راه حلّ برخاسته از شرایط خاص این ملت و این کشور و راه حلّ ارائه شده از سوی اسلام باشند. (بیانات در دیدار کارگزاران حج، ۲۶/بهمن/۱۳۷۸)
چ – نگاه کلان ملی داشتن
• خطاست اگر نماینده ای بدون توجه به اقتضائات مالی و بودجه ای، بدون توجه به اولویت ها، بدون توجه به برنامه هایی که مجلس قاعدتاً باید آنها را تصویب کند سنگی بیندازد که «آقا، بیایید این کار را برای حوزه انتخابیه من بکنید.»(بیانات در دیدار نمایندگان دوره چهارم مجلس شورای اسلامی، ۲۰/بهمن/۱۳۷۱)
• مصالح منطقه ای را بر مصالح کلی ترجیح ندهید. (بیانات در دیدار نمایندگان هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی، ۲۷/خرداد/۱۳۸۳)
ح – تصمیم گیری مستقل با استفاده از نظر کارشناسی
• وقتی که ما می گوییم نمایندگان مجلس مستقل باشند، یعنی به تشخیص خودشان نگاه کنند. البته از کارشناسان باید مدد بگیرند. کارشناسان، هم در وزارتخانه ها و هم در دانشگاه ها و هم در خود مجلس هستند. (بیانات در دیدار با نمایندگان پنجمین دوره مجلس شورای ۲۹/خرداد/۱۳۷۵)
خ- پرتلاش بودن
• تا آخرین روز نمایندگی، شما نماینده هستید. سال آخرِ نمایندگی، با سال اوّل هیچ فرقی ندارد. حالا ما وارد سال آخر می شویم. جلسات سال آخر هم باید از همه جهت، مثل جلسات سال اوّل باشد. (بیانات در دیدار نمایندگان دوره پنجم مجلس شورای اسلامی، ۸/خرداد/۱۳۷۴)
محور اخلاقی و شئون نمایندگی
الف – رعایت اخلاق و آداب اسلامی در مباحث
• آقایان در یک محیط آرام مسائلی که دارند با آرامش بیان کنند. اختلافاتی که در دیدها دارند، در سلیقه ها دارند، این ها را با یک آرامش خاطر بیان کنند و حل و فصل کنند. در محیط آرام است که عقل ها می توانند کار بکنند. (صحیفه امام، ج۱۴، ص ۳۶۶)
• انتقاد و استیضاح حق مجلس است اما برخورد با متخلف با آرامی و طرح مسائل اخلاقی بهتر رفع اختلاف می کند تا با الفاظ نیش دار و مقابله کردن با یکدیگر. (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۳)
• از نمایندگان متوقع است که مراعات آداب اسلامی در محاورات بشود؛ که این امر آقایان را بهتر و آسانتر به حقیقت می رساند و مجادلات با حال غضب و عصبانیت انسان را از واقع دور می کند. (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۶)
• گاهی بعضی نطق ها موجب تأسف بسیار و تأثر است؛ و چه بسا که اهانت به یک مسلمان و مؤمن را به حد اعلی می کشاند و حیثیات انسانها را لکه دار می کند؛ و گاهی ارقام و اقلام بسیار از گوشه و کنار اعم از صحیح و فاسد جمع آوری می کند و با آبروی دولت و اشخاص، بلکه مجلس بازی می کند. (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۸و۴۶۹)
• رعایت تقوا و اخلاق و ادب اسلامی در گفت وگوها و مباحثات، از جمله مسائل مهم و قابل توجه نمایندگان و مجلس محترم است. نمایندگان عزیز باید توجه کنند که هر کار و گفتار آنان، در جامعه منعکس می شود و تأثیر سیاسی و اخالقی ویژه ای بر فضای کشور می گذارد. (پیام به مناسبت افتتاح چهارمین دوره مجلس شورای اسلامی، ۷/خرداد/۱۳۷۱)
ب – التزام به حفظ شئون نمایندگی
• یک طوری نباشد که وقتی این محیط در منظر مردم واقع شد، مردم از اینکه این وکیل را انتخاب کرده اند پشیمان بشوند. (صحیفه امام، ج۱۴، ص ۳۷۹)
پ – حریص نبودن برای تصدی سمت نمایندگی
• میزان در نظر همه ارزش خدمت باشد، نه خدای نخواسته تحصیل مقام. (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۳۷۷)
• ما به نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی، به عنوان یک مسئولیت، یک ادای وظیفه و یک صحنه کارآمد برای خدمت نگاه کنیم. اگر شوقی هم به نماینده شدن هست، به این خاطر باشد. (بیانات در دیدار نمایندگان دوره چهارم مجلس شورای اسلامی، ۲۰/خرداد/۱۳۷۱)
ت – مردمی بودن
• مردمی بودن هم فقط این نیست که انسان هرگاهی یکبار به محل انتخابات سر بزند. نباید ما در جمهوری اسلامی کمک کنیم به ایجاد یک طبقه جدید، یک طبقه برخوردارِ اشرافیِ جدید. این کار انجام بگیرد. این هم با دستور و حکم و فرمان حاصل نمی شود، با دل، با ایمان، با انگیزه، شدنی است. (بیانات در اولین دیدار با نمایندگان مجلس هشتم، ۲۱/خرداد/۱۳۸۷)
ث – رعایت اخلاق تبلیغاتی و ندادن وعده های نشدنی
• وظیفه نماینده این نیست که وعده عمرانی و فلان پروژه، فلان کار را در منطقه انتخابی خود به مردم بدهد؛ اینها کار اجرایی است، کار دولت است. (بیانات در اجتماع بزرگ مردم یزد، ۱۲/دی/۱۳۸۶)
• در تبلیغاتشان ارزشهای نظام را ندیده نگیرند؛ همدیگر را تخریب نکنند و از دادن آمارهای سست بپرهیزند… وحدت ملی را خدشه دار نکنند. طوری نباشد که به خاطر جذب یک دسته یا یک گروه، حرفی بزنند که وحدت ملت خدشه دار شود. وعده هایی که معلوم است نمی توانند به آن ها عمل کنند، به مردم ندهند. آنچه که در چارچوب قانون اساسی است و امکانات مملکت از امکانِ آن حکایت می کند، آن را به مردم بگویند …
تبلیغات پُرخرج هم نکنند. (بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران، ۲۸/اردیبهشت/۱۳۸۰).
|