شناسه خبر : 88541
پرینتخانه » سرمقاله, یادداشت
تاریخ انتشار : ۱۸ تیر ۱۴۰۲ – ۲۲:۰۱ |
یا نسیمیست کزان سوی جهان می‌آید؟
محمدکاظم انبارلویی
یارب، این بوی خوش از روضه جان می‌آید؟
یا نسیمیست کزان سوی جهان می‌آید؟
یارب، این آب حیات از چه وطن می‌جوشد؟
یارب ، این نور صفات از چه مکان می‌آید؟
چه سماعست که جان رقص‌کنان می‌گردد؟
چه صفیر است که دل بال‌زنان می‌آید !
مژده مژده همه عشاق ! بکوبید دو دست
کانک از دست بشد دست‌زنان می‌آید
هرکسی در عجبی و عجب من اینست!
کو نگنجد بمیان ، چون بمیان می‌آید
بس کنم ، گرچه که رمزست بیانش نکنم
خود بیان را چه کنی؟! جان بیان می‌آید!
نام علی (ع) و یاد غدیر امسال پر پژواک‌ترین صدا در ایران، منطقه و جهان بود!
آنان که ۷۰ روز پس از رحلت پیامبر اکرم رسول خدا زیر عهد و پیمان خود با امیر مؤمنان علی (ع)
زدند و مسیر تاریخ اسلام و جهان را از حق و حقیقت جدا کردند ، اگر می‌دانستند پس از گذشت ۱۵ قرن مردم ایران این روز تاریخی را جشن می‌گرفتند و بیعت با علی (ع) را به جهانیان اعلام می‌کنند ، چنین خبط و خطایی را مرتکب نمی‌شدند.
اگر امت پیامبر (ص) پیام غدیر را که «اکمال دین» و «اتمام نعمت» بود ادراک می‌کردند این‌همه فجایع در تاریخ اسلام در عصر امویان ،
عباسیان و … رخ نمی‌داد.
اگر امت پیامبر (ص) در مسیر غدیر حرکت می‌کردند جهان در قرن بیستم به دره هولناک نحله‌های الحادی چون کمونیسم ، لیبرالیسم و فاشیسم که میلیون‌ها انسان را در جهان به کام مرگ کشاند، نمی‌افتاد.
روز جمعه گذشته مصادف با روز غدیر، جهان شاهد یکی از بزرگ‌ترین تجمع‌های مذهبی بود.
ملت ایران در نقطه‌نقطه کشور به خیابان‌ها آمدند و تصویر زیبایی از وحدت ملی و انسجام اسلامی را در قاب دوربین‌های رسانه‌های جهان به نمایش گذاشتند.
مردم فضایل مردی را یادآور شدند که ثمره قیام همه انبیا و اولیای الهی بود. او و خانواده‌اش گل سرسبد هستی و اهل‌بیت آخرین پیامبر خدا بودند.
مردم تهران در یک مهمانی ۱۰ کیلومتری هم مهمان و هم میزبان بودند.
میدان امام حسین (ع) ، میدان انقلاب اسلامی و میدان آزادی و مسیرهای رفت‌وبرگشت یک جمعیت میلیونی را در برمی‌گرفت که این حضور، تفسیر این حقیقت است که «با منطق امام حسین (ع) باید انقلاب کرد تا به آزادی و حریت رسید.»
مردم آمده بودند بگویند: «تقلیل و تحریف غدیر بس است» خورشید عالم‌تاب اندیشه‌های ناب علی (ع) و مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام با گذر تاریخ فرسوده نمی‌شود. روز غدیر نقطه عطف تاریخ بشر است. نمی‌شود با خودآگاهی و خودانگیختگی بشر بازی کرد و خداخواهی او را نادیده گرفت!
مردم آمده بودند بگویند؛ صدای واقعی ملت را از « میدان امام حسین (ع)»، میدان انقلاب و میدان آزادی بشنوید صدای ما صدای علی است.
مردم ایران یک‌صدا به میادین شهرها آمده بودند تا یک روز تاریخی و حماسی را در کنار روز قدس ، ۲۲ بهمن ، سالگرد ارتحال امام (ره) ، روز عاشورا و تاسوعا و شب‌های احیا و قدر به ثبت برسانند و آن روز بزرگ، عید غدیر بود. مردم حق این روز بزرگ را ادا کردند . مردم آمده بودند تا همه ارزش‌ها و معیارهای الهی که در وجود مقدس امیر مؤمنان علی (ع)
بود و ناکثین و مارقین و قاسطین منکر آن بودند و یا تحمل نمی‌کردند به تجلیل و تکریم بنشینند.
آنچه جمعه گذشته در ایران رخ داد یک انقلاب فرهنگی و اجتماعی بود. این انقلاب ثمره خون‌دل خوردن علما و فقها و مراجع عالی‌قدر شیعه طی ۱۴۰۰ سال گذشته است. این انقلاب از اعماق اقیانوس متلاطم تاریخ اسلام، گوهرهایی را برای بشریت نشان داد که در حفظ اخلاق نبوی و رفتار علوی می‌توان دید. تجلی این اخلاق و رفتار ، روز عید غدیر است.
شگفتانه شادپیمایی عید غدیر در سال ۱۴۰۲ خودانگیختگی یک ملت بزرگ برای برپایی پرچم امامت و بازخوانی و بازتولید آموزه‌های وحیانی در هزاره سوم میلادی است. این پیامی است که بیش از هر زمان بشریت محتاج معنویت، به آن نیاز دارد.
نویسنده : محمدکاظم انبارلویی
|